Alışveriş Merkezleri girişinde fotoselli kapılar üzerinde görmeye alıştığımız çıkartmalara bir yenisi daha eklensin “18 Yaşından Küçükler Giremez” Ne kadar gayri medeni olurdu değil mi? Geleceğimizi emanet ettiğimiz çocuklarımız. Yalçın Ergir’in tasvir ettiği gibi; Şimdi koca koca apartmanların arasında, nefes alınmaz bir havada, evlerinde, sanal bir dünyada, emniyet içerisinde yalnız yaşıyorlar. Bizler kilometrelerce yolu sırtımızda çanta yürürken, Okul servisi çocukları neredeyse yataklarından alıyor. Trafik kaygısıyla, köşedeki markete dahi gönderilmiyor. Babalar şirketlerin bilançolarını, çocuklar da dershane reytinglerini izliyorlar. Hepsi birer test uzmanı, sayısal-sözel yuvarlanıp gidiyorlar. Seksek oynamayı değil ama taban puanları çok iyi biliyorlar. Paylaşmayan, yalnız, bencil, kafesler içerisinde, gürbüz, güvenlikteki çocuklar, hiç sopa yememiş, ağaçtan düşmemiş, topu yandaki bahçeye kaçmamış, dizlerinde bir metrekare kabuklar oluşmamış çocuklar...
Çocuklarımız...

Anneler istemez mi minibüse atlayıp Kadıköy’e inip kitapçıları gezsin çocuğu, kendi kendine alışveriş yapabilsin, harçlığının hesabını bilsin, en az ışıklarda mendil satan yaşıtı kadar...

Öte yandan anneler de haklı; çok katlı apartman dairelerinde yaşıyoruz, komşularımızı dahi tanımıyoruz çoğunlukla. Hani annemiz evde olmadığında sahip çıkıp evine kabul eden komşu Münevver Hanım teyze yok artık. Ya da “Al bakalım sonra babanla hesaplaşırız“ diyen Bakkal Mümin amca yok.

Ama olsundu, Alışveriş Merkezleri vardı... Hem bireysel olarak bir şeyler yapabilme olanağına sahip olacaktı çocuğu, hem de korunaklı bir ortamda gözü arkada kalmayacaktı annenin. Hem girişte, üzerinde “18 Yaşından Küçükler Giremez” diye bir yazı da yoktu. Evet iyi fikir! Duraktan bir taksi çağırır, çocuğunu Alışveriş Merkezine yollar, hep isteyip durduğu o oyunu bayram harçlığıyla almasını sağlayabilirdi. Arkadaşının işlettiği bir de mağaza vardı orda, çalışanların hepsi oğlunu tanıyordu. Çocuk 14 yaşına gelmişti, artık koca bir delikanlıydı, kendine güvenini pekiştirmek önemliydi.
Öyle Olmadı....

Nautilus Alışveriş Merkezi girişindeki güvenlik görevlisi, gördüğünü yorumlamada başarısız, insan ilişkileri konusunda zayıf, inisiyatif kullanmada beceriksiz biriydi. Çocuğu içeri almak istemedi, çocuk şaşkın ama çabuk toparlayıp, buradaki bir mağazada çalışan ağabeyi göreceğini söyledi. Güvenlik görevlisi inanmayıp, mağazaya kadar eşlik etti, çalışanlar görevliye tamam sorun yok demelerine rağmen, güvenlik görevlisi mağaza kapısından ayrılmadı. Birkaç dakika sonra çıkan çocuğa, ziyaretinin bitip bitmediğini sordu, daha alışveriş yapmak istediğini söyleyen çocuk, yüzünde koca bir hayal kırıklığıyla Alışveriş Merkezini terk etti. Potansiyel hırsız muamelesi gören çocuk eve döndüğünde, annesine söylediği tek cümle, bir daha oraya gitmek istemediği oldu.

Demek ki, özel günlerde Alışveriş Merkezinin içi ve dışını ışıklandırarak, gazete ve billboardlara dev gibi ilanlar vererek, bayramlarda birkaç animatör dolaştırarak, ziyaretçilerin çocuklarına balon dağıtarak, Halkla İlişki kurmak yeterli değilmiş. Sinek küçük dahi olsa mide bulandırıyormuş.

10302 kez okunmuş Şahnur Karaağaç