Son yazının ardından yapılan yorumlar, eğitimlerde karşılaştıklarım, akmaya devam eden elektronik postaların paralelinde ben de tamamen dağınık, kurgusuz bir biçimde düşüncelerimi paylaşmak arzusundayım. Elimden geldiğince sektöre yeni girecek olanların, yeni mezunların başarılı olmalarına, daha da önemlisi yaptıkları işten keyif almalarına, tatmin duygusunu yaşamalarına yardımcı olacak bazı anahtarlar, esin noktaları sunmaya çalışacağım. Asla ve asla, öğreten adam modunda değil, tamamen sohbet tonunda ve günlük hayattan tecrübeleri yansıtarak bunu yapmaya çalışacağım. Başta da söylediğim gibi, bir kurgu, bir sıra yok. Belki brikaç yazı daha devam ederiz. Aklıma geldikçe, biraz daldan dala zıplayarak yazacak ve sizlerden gelecek geri bildirimleri de düşünürsek bir anlamda sohbet edeceğiz.

Öncelikle benim işimi sevmeme, iletişim alanında kariyer yapmama sebep olan düşünceyi paylaşmak istiyorum. İletişimcinin işi = Hayat. Şimdi bunu biraz açalım. Günlük hayatta ne yaparsak yapalım, nasıl bir aktivitede bulunursak bulunalım aynı anda mesleğimizi de yaşıyor, kariyerimize katkı sağlıyoruz. İyi kötü, güzel çirkin her aksiyon bize bir değer bırakıp, bir değer katarken aynı zamanda mesleğimiz için de bir tortu bırakıyor.

Kitap okumak, spor yapmak, kütüphaneye gitmek, yemek yemek, Beyoğlu’nun arka sokaklarında yürümek, operaya gitmek, bahis oynamak, alışverişe çıkmak, gezmek,... Bu liste uzar da uzar.. Atılan her adım bize ve işimize bir şeyler katar. İletişim her yerde, her anımızda... Bu anlamda çok yönlülüğün, sosyal olmanın, meraklı olmanın ciddi bir katma değer olduğuna inanıyorum. Aslında buradan bir başka noktaya hareket edebiliriz.

“İletişim”cinin taş taş üstüne koyarak kendini yarattığı öz kaynağı... Felsefe, politika, ekonomi, sanat, psikoloji,... Müzik, sinema, oyun, ... Buradaki zenginliği, iletişimcinin önündeki yolun uzunluğunu, öğrenme denizinin büyüklüğünü sadece hissedin. Dur, durak yok. Sürekli bir gelişim ve değişim... Zenginlik burada... Kelimelerle zorlaştırmaya gerek yok. Sadece düşünün ve hissedin...

Öğrenen, düşünen, hayatın içinde olan, gözleyen, tartışan, sorgulayan, bilgiyi özümseyen birey tablonun bir yanında...

***

Diplomalar önemlidir, ama her şey değildir. Bu yaklaşımı destekleyen örnekleri günlük hayatta görüyoruz, duyuyoruz. Üniversitenin, eğitim programlarının, kitapların, makalelerin verdiklerinin özümsenmesi ve kullanılabilir kılınması ise, bambaşka bir şey... Tabi bu noktada başka faktörler devreye giriyor. Seçilen bölümün ve mesleğin gerçekten istenilmiş olması, o yolda yürümek konusunda sergilenen kararlılık, öğrenme sürecine ve deneyimlenmesine doğrudan etki ediyor. Hele ki Türkiye gibi, üniversite öğrencilerinin önemli bir bölümünün okullarını neden seçtiklerinin bile farkında olmadığı bir ortamda...

İletişim sektöründe birçok başarılı “alaylı”nın varlığı, ileitşim alanında eğitim görmemiş, başka disiplinlerde yetişen insanların, iletişim alanında elde ettiği başarılar da mesleğe ve kariyer planlamasına dair önemli ipuçları veriyor.

Masa başında iletişimci olunmuyor. Tek bir yöne kanalize olarak da olmuyor. Hayata, sanata, insana, varoluşa duyarlı olmadan da zorlaşıyor...

Biliyorum ordan oraya geçiyorum, satır aralarına birkaç şey sıkıştırıp bırakıyorum. Ama dediğim gibi bu bir sohbet ve ben daldan dala atlayarak, biraz da sizinle düşünüp, sizin fikirlerinizi almak için yarım bırakarak ilerleyeceğim. Hem bu altın kurallar, başarıın anahtarı tarzı kitap metinlerinde kullanılabilecek bir yazı da değil... Sihirli formüller de yok.

İlk yazıda biraz daha genelden başladık. Belki de en temel noktadan. Biliyorum en çok sevilen bilgiler, çok somut hemen adım attıran, yol gösteren bilgiler oluyor. Nasıl staj olanağı bulunabilir? Network nasıl genişletilebilir? İşe girebilmek için nasıl ilerlemek iyi olur? Nerden başlamalı? Elbetteki onları da konuşacağız. Ama önce en baştan başladık. Lütfen siz de biraz düşünün. Yapı olarak, yaşam tarzınızla, hayata bakışınızla, iletişimci olmanın sorumluluğunu taşımaya ve bedellerini ödemeye hazır mısınız? Nasıl bir hayat daha çekici.. Kuralları net çizilmiş, durağan, kıpır kıpır, değişken, hayatın içinde, hayatın yamacında hatta dışında, insanların arasında, plaza pencerelerinin gerisinde, sakin huzurlu, tempolu, heyecanlı, sabah akşam mesaisinde, hayatın her anında, gelişimin öğrenmenin peşinde, güvenli kabuğun içinde, okyanusun derinliğinde ...............

Ya da – gerçi bu her meslek için geçerli ama- kendinizi bir anda içinde bulduğunuz mesleği sadece sürdürmek mi yaşamak mı? Bir başka ifadeyle “doktorculuk” oynamak mı, gerçekten doktor olmak mı? Birçok farklı meslek gruplarıyla karşılaştırılğında bu sorunun cevabı iletişim alanında daha fazla önem kazanıyor.

8363 kez okunmuş Aret Vartanyan