Başarılı bir kariyer için...

Beytullah Aksoy   16 Ocak 2007, Salı

Sevgili Aret Hocam,

Öncelikle kaygılarınızın sadece halka ilişkiler firmalarının insan kaynakları politikalarından değil, neredeyse tüm firmaların insan kaynakları politikalarının hatalı olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Çok daha genel bir sorun bu.. Siz hem öğrencilere hem de yöneticilere yakın biri olduğunuz için, her 2 tarafı da dile getirmeye çalışmışsınız. Ben de bu noktda gözlemlerimi aktarmak istiyorum.

Bir kere en büyük sorun, birçok şirketin belirlenmiş stajyer politikasının olmaması.. İnsan kaynakları departmanları, ortalıkta "boş ya da dolu" çok fazla üniversiteli olmasından ötürü, zamanlarını harcayıp bir politika belirlemeye yanaşmıyorlar. Halbuki asıl şimdi, çok kişi olduğu için bunları yönetecek bir politika belirlenmesi gerekiyor.

Bunu da uluslararası bir şirkette bile stajyerlere 4-5 çeşit muamele yapılmasıyla örnekleyebilirim. Örneğin, ben Boğaziçi İşletme´de okuyorum. Bizim zorunlu stajımız yok, dileyen yapıyor, gerçi yapmayan da yok:) Zorunlu stajımız olmadığı için, bize kendini geliştirmek isteyen insan gözüyle bakılıyor ve farklı (güzel) davranılıyor. Ama bizim okulun zorunlu stajı olan bölümlerinden (uluslararası ticaret, turizm) stajyerlere daha farklı (kötü) davranlıyor! Bunun haricinde Boğaziçili/Bilkentli olmayan, farklı üniversiteden olanlara çok farklı davranılıyor. 2 yıllık üniv.lerde okuyanlara ise apayrı davranılıyor. Öyle ki, aynı şirkette staj yapan kişilere stajının nasıl geçtiğini sorduğunuzda çok farklı cevaplar alabiliyorsunuz.

Bence şirketlerin insan kaynakları bölümleri, üşenmeden bir stajyer programı hazırlamalı, bu sayede birçok hatanın önüne geçilebilir. Bu programı hazırlarken de stajyerlere neler vereceklerini de iyi düşünmeliler. Mezuniyetinin son yılına gelmiş öğrencilere, yol ve yemeğin yeterli olacağını düşünmüyorum. Sonuçta 21 -22 yaşına gelmiş nitelikli birisi olarak hak ettiğimin daha fazla olduğuna inanıyorum. Bizim de derdimiz, stajyerken öyle yüksek maaşlar fln değil elbette ama asgari ücret neden verilmesin..? Bu sayede stajyerin kendisini en azından değerli hissetmesi sağlanabilir.

Fax/fotokopi konusunda ise size katılmıyorum. Aşağı yukarı staj yaptığım her şirkette stajyerleri her fiziksel işi yapmakla yükümlü zanneden suistimalci ve sömürgeci tiplerle karşılaştım. Sizden evinin faturasını yatırmak gibi öyle garip isteklerde bulunuyorlar ki.. Örneğin bizim bölümden bile olmayan birisi benden 350 tane faks çekmemi istemişti, ben de tabiki reddettim. Bunu yapınca ben şimdi, birşeyler öğrenmek istemeyen, deneyimli kişilerin peşinde koşmayan birisi mi oldum? Kuru pantolonunu ıslatmak istemeyen lejyonerlerden mi oldum??

Bunu yaptığımda kendi departmanımın sorumlusu bana gelip çok iyi yapmışsın demişti.. Çünkü kendisi bir fotokopi çekecekse bana hadi gel beraber fotokopi çekelim diyordu, 1-2 kez beraber çektik, sonra ise ben yok ben çekerim diyip alıyor, onun gelmesine izin vermiyordum. 2 farklı yaklaşımı görebiliyor musunuz? Ben çekiyordum, çünkü düşününce, onun zamanı benimkinden daha değerliydi. Birbirimizi gerçekten insan yerine koyuyorduk.

Tüm bunları düşününce stajyer/yönetici ilişkilerinin ne kadar kişiselleşebileceğini de gördüm. Eğer stajyer sorumlusu yöneticiniz, empati kurabilen, insan olarak değer vermesini bilen biriyse siz zaten ikinizi bir bütün olarak görüyor ve o fiziksel işleri zaten yüklenmeye hazır hissediyorsunuz. Örneğin birkaç kez gece yarısına kadar çalışmamız gerekmişti ve hiç düşünmeden kaldım, çünkü o grubun içine dahil edilmiştim ve kendimi o grupla beraber hissediyordum. Ben işte bu noktada stajyerlerin "tuzukuru" ya da "lejyoner" tavırlarından rahatsız olmuş yöneticilere, stajyerlerle daha düzgün iletişim kurmalarını tavsiye ederim.

Bir de her iki tarafın birbirini küçümsemeden staj görüşmesinde beklentilerini açıkça ortaya koymalarını ve bunları karşılayıp karşılayamayamacaklarını düşündükten sonra birbirlerini kabul etmelerini tavsiye ederim. Çünkü mutsuzluk işin sıkıcı ya da yorucu olmasından değil, beklentilerin karşılanmamasından ya da hayal kırıklıklarından ötürü oluşuyor. Örneğin, ben departman sorumlumu da görmek istemiştim ve görüşmemizde mutlak amacımın kendimi geliştirmek olduğunu üstüne basa basa söylemiştim. O da şirketin farklı departmanlarında, şubelerinde ya da sahada benim kendimi gelşitirmemi sağlayacak bir yapılanma olduğunda "git gör" diye yolluyordu..


Stajyer olacak arkadaşlarıma da, yine üşenmeden şirketleri araştırmalarını tavsiye ederim. İş sadece kariyer portalları üzerinden CV yollayıp kenara çekilmekle bitmiyor, "kendinizi geliştirmek" gibi söylemesi basit ama sorumluluğu ağır bir amacınız varsa, bunun için gereken her türlü araştırmayı da yapmanız gerekiyor. Çünkü size bu şekilde değer verecek şirketler az sayıda olsa da var ve onlar da bizim onlardan beklediklerimizi bizden bekliyor.. Umarım doğru eşleştirmeyi yapabilir ve hem kendimizi hem de yöneticimizi mutlu edecek bir staj dönemi geçirebiliriz.

gulsah   24 Ocak 2007, Çarşamba

gerçekten yazılarınız dikkatimi fazlasıyla cekti. ben iletşim fakültesi son sınıf ögrencisiyim bence işverenlerde haklı.Bu bölüme sadece sırf üniversite mezunu olmak için gelen var ve isteksiz dört sene gerisini siz düşünün artık sonra kalkmışız en iyi yerlerde en iyi maaşla iş istiyoruz. İletişim öğrencisi atılgan sabırlı ve istikrarlı olmalı ve bu bölümün ayagımıza birsey getirmesini beklemek yerine biz ona gitmeliyiz yani insanın kendinde bitiyor hersey haklısınız. Ama diğer taraftanda sistemin bozukluklarını arastırmak lazım öyle degil mi neys bu konuya fazla girmek istemiyorum kısaca yaptıgınız açıklamaya göre kurumlar için şunu söylemek istiyorum verim alamak için elamanlardan yakınıyorlar düşünüyorum acaba bu insanların içinde hiç mi yeterli eleman yok.Bence bunun için örgütsel iletişimi iyi anlamaları ve oturmalılar bu durumda konu ile ilgili çalışanlara bir anket çalışmaları yapmak hiç yanlış olmaz sanırım ne dersiniz?

dilek yalcınkaya   25 Ocak 2007, Perşembe

evet ben hocama katılıyom.cunku mezun olan bız ogrencıler.herzaman gelecek korkusuyla yaşyoz.herzaman aklımızda şimdı ne olcak sorusu var.bizi yönlendıren herhangı bır kitle yok.herhangi bir organizasyon yok.stajlardanda yeterince verim alamıyoruz.ve bu iş byle sürüp gidiyor