Ayda 500 YTL fee ile 50’nin üzerinde müşterisi olan bir PR şirketinin sektöre yapacağı katkı ne olur? Mail gruplarında mesleğin adı, PR’cı, “halkla ilişkiler”ci meselesi tartışıla dursun sapla saman her geçen gün ayrışacağı yerde karışmaya başlıyor. O yüzden en kısa zamanda, nasıl ki kontrolden geçmiş tavuk paketlerinin üzerinde kırmızı noktalar var aynı şekilde PR şirketlerinde de bir ayrımın yapılması kaçınılmaz. Bu konuda İDA ve benzeri oluşumların önemli adımlar atacağına inanıyor ve bu konuyu bir başka yazıya erteliyoruz.

Yeniden ayda 500 milyon fee ile 50’nin üzerinde müşterisi olan şirkete dönelim. Aslında ismine aşina olduğumuz şirketin adını açıklamanın bir fayda sağlamayacağına inanıyorum. Kaldı ki, bu ismi açıklamanın aslında biraz da haksızlık olacağı kanaatindeyim. Zira, ücretlendirme konusunu biraz deşersek neler buluyoruz neler.

Ücretlendirme konusunda yakın bir gelecekte yeni sistemlerin denenmesi kaçınılmaz gözüküyor. Yakın geçmişte İngiltere’de yapılan toplantıda da Avrupa’nın önde gelen ajansları bu metodları değerlendirdiler. Ancak, henüz genel kabul gören bir ücretlendirme sisteminden bahsetmek için erken.

Yeni kurulan bir şirketin, ücret politikasını makul düzeyde düşük tutması rekabet avantajı sağlayabilmesi için hoşgörülebilir. Ancak, ücreti tek rekabet aracına dönüştürmek konusunda aynı şeyleri söylemek mümkün değil. Öte yanda hizmeti satın alanlara da sormak lazım, ne bekleyerek bir PR şirketi ile çalışmaya başlıyorlar? Ödedikleri paranın karşılığında ne bekliyorlar? Nasıl bir deneyimi, insan gücünü kiralıyorlar? Aslında burada bir parantez daha açmak gerekiyor. Ekonomide sağlanan istikrar, rekabetteki artış, PR, reklam, iletişim kavramlarının iş dünyasında yavaş yavaş daha fazla itibar görmesi ve belki de bir trendin oluşması şirketlerin gündemine “iletişim” olgusunu sokuyor. Neredeyse her şirket bir iletişim danışmanım olsun diyor. Sonra da kendi boyuna göre bir şirket bakıyor. Ve bundan sonra bir zincir halinde tiyatro başlıyor.

Yeterli altyapı, donanım ve insan kaynağına sahip olmayan şirketler, üç beş kuruş diye tabir edilebilecek rakamlarla PR ile, iletişim ile yeni tanışan müşterileri yakalıyor. Zaten müşterinin de sorgulayacak yetisi yok. (Yeri gelmişken yeni bir trend başladı; alınan her müşteri abartılarak duyuruluyor. Köşedeki restoranın, marketin adı bile öyle ağdalı kullanılıyor ki sanırsınız uluslar arası bir şirket portföye eklendi. Aynı şekilde şirketlerin sunduğu hizmetler de copy paste çalışması. Her şirket uluslar arası bir tam hizmet ajansı) Bundan sonraki halkada, müşteri talep ediyor. Mesela diyor ki yeni dükkanın açılışı niye gazetede yok. Bu sefer panikleyen ve elindekinin çapını bilmeyen ajans başlıyor gazeteciyi sıkıştırmaya. Sonra gazeteci PR şirketlerine soğuyor. Negatif bir PR ve PR’cı algılaması gelişiyor. Bu zincirin halkları, negatif örnekleri sayfalarca uzatılabilir.

Dolayısıyla sektördeki siyahlarla beyazların ivedilikle ayrışmasını sağlayacak uygumalar önem taşıyor. Gri’lere gelince. Onların tavrı sektörün geleceği için önemli. Ya dünya standartlarında bu işi yapma yönelecekler ya da kısa vadede getiriye odaklanıp bir döngünün içine girecekler, aşağıya düşecekler.

Sektördeki bu çatlak hat, maalesef müşteri tarafından da körükleniyor. Daha ucuza hizmet alabilmek adına ücret rekabeti kışkırtılıyor. Öte yanda ucuz etin yahnisi er ya da geç ortaya çıkıyor. Aynı döngü PR şirketleri için de geçerli. Ücret rekabetinde, insan kaynağına yatırımını kısan ya da sineğin suyunu çıkartmaya çalışan şirketlerin ya hizmet kalitesi düşüyor ya da iyi elemanlarını kaybediyor. İnsan kaynağını iyi kullanamayan, ucuz işçiliğe yönelen PR şirketlerinin akıbetini anlayabilmek için, bugün neredeyse adı duyulmayan beş yıl öncesinin zirvedeki şirketlerine bakılabilir.

Yazıya genel olarak bakarsak ortak paydanın “değerinin altında ücretlendirme” olduğunu görürüz. Pazarlama derslerinin temel uyarılarından biri, fiyat ile rekabetin en son başvurulacak yöntem olması gerekliliğidir. O yüzden ürün veya hizmeti sunarken de, alırken de aman dikkat!!!

6208 kez okunmuş Aret Vartanyan